تاب آوری تاریخی و علاقه اجتماعی در ایران
انسان موجودی اجتماعی-تاریخی-فرهنگی است و ما ایرانیان در گذر تاریخ از عهده چالش ها و فراز و فرودها برآمده ایم. امروزه، می توان ایران را کشوری تاب آور نامید که تجربه های گرانبهایی در دامان خود دارد. به راستی، عوامل حفاظتی و سرمایه های این تاب آوری چیست؟
بی شک، می توان به حس همدلی، روحیه تعاون، شجاعت، اصالت و هویت ریشه دار تاریخی اشاره و تاکید کرد. آنچه ادعا شد را آشکارا در بحران های کوچک و بزرگ دیده ایم. بی دلیل و بی علت نیست که دست کم بیش از دو هزار و پانصد سال در پیچ و خم حوادث تاریخی از جنگ ها و قحطی ها و یورش ها گرفته تا بلایا و حوادث طبیعی گاهی به نفس نفس افتاده ایم، اما تاب آورده ایم و پیش می رویم. همچنان باید خوش بین باشیم، ما توانایی حل مساله خوبی داریم.
در این تاریخ بلند چه بسا خطاها کرده ایم اما آنها را با همان سرمایه ها جبران کرده ایم.
اکنون، در این شرایط بیماری جهانگیر کرونا، ما کم از مردم سایر کشورهای جهان همدل نبوده ایم و با هزار حیلت و ترفند با آن مقابله کرده ایم. هوشمندانه، کمال گرا نیستیم. خوب آموخته ایم تا با ویروس ها و در کنار ویروس ها چگونه به زندگی ادامه بدهیم و منتظر بزنگاه ها باشیم.
اهمیت دادن به دیگران، همکاری، فداکاری، قناعت، بودن در خانه و خانواده و نیز «طنز و رقصندگی» گوشه هایی از آن سرمایه هاست. جامعه دانشگاهی، پزشکان، پرستاران، هنرمندان، و سایر گروه های اجتماعی هریک سهمی ایفا کرده و می کنند. آنچه می بینیم قطعات طرح بزرگی است که ما ایرانیان درانداخته ایم و موهبت بزرگی است که داریم و آدلر آن را «علاقه اجتماعی» نامیده است.
به اقتباس از:
دکتر حمید علیزاده (استاد دانشگاه علامه طباطبایی)
دکتر مهدی خان آبادی
گردآوری: نیلوفر ابراهیمی ارشد روانشناس بالینی
اینستا:
وبسایت:
تلگرام:
Telegram (http://telegram.me/ravan_teach)
مشاوره و روانشناسی📚عضو انجمن روانشناسان ایران📚دانشجو ارشد روانشناسی
🔴Training and promoting mental health🔴
هدف: آموزش و ارتقا سلامت روان
https://www.instagram.com/niloofar_ebrahimi.ir
کانال کنکور 😉💪
konkor_top@
