چگونه صبر به ما تحمل و همدلی می دهد؟
صبر به ما تحمل و همدلی بیشتر می دهد.
اگر مخاطب ظاهراً به حرفت گوش نمی کند، صبور باش.
شاید یک تکه پنبه در گوشش مانده باشد.
«کتاب کوچک توصیه های پو»
مشغول تدریس در یک دوره آموزشی برای کارکنان یک شرکت بزرگ دربارهٔ گوناگونی فکر بودم. برایشان توضیح میدادم با این که همه ما یک ابزار واحد، یعنی مغز، داریم، اما همه به طور یکسان از آن استفاده نمی کنیم.
در عوض، هر یک از ما دنیا را یک جور درک و معنی می کنیم. اگر آن تفاوت ها را درک کنیم، بسیاری از ناکامی های ما در رابطه با همکاران، رؤسا، همسران و فرزندان توضیح خواهند یافت.
آقای موقری از لوئیزیانا آهسته وکشدار گفت: «یعنی می خواهید بگویید وقتی با پسرم حرف میزنم و او به من نگاه نمی کند، مرا به مبارزه نمی طلبد و رئیسم که به یادداشت های من جواب نمی دهد، آدم ابلهی نیست؟ می خواهید بگویید اگر نظراتم شفاهاً به او بگویم شانس موفقیتم بیشتر خواهد شد؟»
گفتم: «بله، منظورم دقیقا همین است».
در جریان کارهای روزمره مان در محل کار، خانه، مغازهٔ خواروبارفروشی، مهمانی های خصوصی شام دائماً با مردم برخورد می کنیم.
و بدانید و آگاه باشید که آنها با ما فرق می کنند. نه فقط مغزهای آنها اطلاعات را متفاوت با مغز ما دریافت می کند، آنها همچنین اولویت‌ها، احساسات، سوابق و فرهنگ های متفاوت با ما دارند.
همهٔ ما این را در تئوری می دانیم و وقتی صحبت از تحمل می شود می گوییم خوب است. ولی در واقع بسیاری از ما آن را باور نمی کنیم. در نتیجه انرژی بسیاری صرف می کنیم تا بقیهٔ مردم دنیا را وادار کنیم آن طور که ما می خواهیم رفتار کنند.
آن آواز فیلم بانوی زیبای من یادتان هست:
«چرا زن ها نمی توانند شبیه مردها باشند؟»
با کمی تغییر می توانیم آن را به صورت آواز شخصی خودمان درآوریم که:
«چرا بقیه نمی توانند مثل من باشند؟».
افسوس که دیگران مثل ما نیستند و این جاست که صبر به کار می آید. صبر به شما کمک می کند با متانت با تفاوت هایی که میان شما و دیگران وجود دارد بسازید.
این تحمل خود می تواند یک چالش باشد، چالشی که ایجاب می کند از مفروضات خودمان در مورد این که دیگری چه طور باید باشد، عقب نشینی کنیم و ببینیم آن دیگری واقعا چه طور هست. در این جریان ما متحد بزرگی داریم.
به نظر می رسد صبر، آن ثبات آرام درونی در مقابل آنچه که ممکن است ما را آزار دهد،
دری است به روی همدلی و ظرفیت آگاهی از احساسات دیگران.
طبق گفتهٔ دانیل کُلمن در کتاب هوش عاطفی: «همدلی نیاز به آرامش و پذیرش کافی دارد تا علائم دقيق احساسات طرف مقابل دریافت شود و توسط مغز عاطفی فرد تقلید شود». به عبارت دیگر هر چه صبورتر باشیم توانایی ما در درک احساسات دیگران بیشتر خواهد شد.
با همدلی می توانیم هر کسی را همان طور که هست، با همان شکوه منحصر به فرد خودش ببینیم، به جای آن که سعی کنیم از او شخص دیگری بسازیم.
مثلاً به جای آن که از کند حرکت کردن بازیکن هم تیم خودتان آزرده شوید، می توانید از خود بپرسید از این ویژگی او چه استفادهٔ خوبی می شود کرد. وقتی چنین فکر کنید خواهید دید که او به هر کاری که می کند بسیار توجه می کند و کندی حرکت او هم به همین دلیل است.
این ظرفیتی که از طریق صبر در جهت همدلی به دست می آید، برای خودمان نه فقط به عنوان افراد مختلف، بلکه به عنوان یک مجموعهٔ جهانی که می خواهیم با هم در صلح و آرامش زندگی کنیم، تلویحاً معنای وسیعی دارد.
از نظر مارتین هافمن، این اساس اخلاقیات است.
زیرا دقيقاً به دلیل احساس رنج دیگران و درک وضعیت آنهاست که می توانیم به اصول اخلاقی پایبند بمانیم.
به این ترتیب، صبر به ما کمک است با اعضای خانواده مان که ممکن است با ما متفاوت باشند، با همسایگانی که ممکن است اولویت های مختلف داشته باشند و با هم تیمی های متفاوتی که ناچاریم با آنها کار کنیم.
با هماهنگی بیشتری زندگی کنیم. صبر باعث می شود از تنوع خلقیات انسانی بیشتر به شگفتی در آییم و برای گشودن قلب مان به سوی دیگران ظرفیت بیشتری بیابیم.
