دریاچه زریوار
دریاچه زریوار، دریاچه ای افسانه ای و برگرفته از رازها و داستان ها. در سه کیلومتری غرب شهر مریوان (استان کردستان) در میان کوه های پوشیده از درختان بلوط .
آب دریاچه از هیچ رودخانه ای تامین نمیشه. بلکه از چشمه های کف جوش پُر میشه. و به همین دلیل اون رو پر از راز میدونند.
آب زریوار در زمستان ها به دلیل شیرین بودن یخ می بنده .ومنظره ای تماشایی داره.جزیره های کوچک و بزرگی که در دریاچه وجود داره و همچنین آبزیان و پرندگان زییا از جمله دیدنی های دریاچه اند.
قایق سواری،ماهیگیری ،پیاده روی بر روی پارک های سنگفرشی،خوردن ماهی های خوش طعم که از دل دریاچه اند. از تفریحات این جاذبه اند.
پاراگلایدرهایی که از کوه هایی اطراف دریاچه بلند میشوند. وبه گشت بر فراز دریاچه مشغولند هم دیدنی اند.
این دَریاچه با داشتن پارکینگ بزرگ و بازارچه ای در نزدیکی خود و همچنین هتل ۴ستاره زریوار محلی مناسب برای اسکان ولذت بردن است . به باور مردم محلی، زریوار افسانه ای و سرشار از راز است.
در بین افسانه های موجود، دو قصه بیش از همه محبوبیت دارند. قصه ی درویش و حاکم ظالم و افسانه گنج پنهان.
افسانه درویش و حاکم ظالم:
روزی روزگاری در محل کنونی دریاچه، شهری بود که حاکم ستمگری داشت به نام «فیله قوس».یک روز درویشی به همراه همسرش سوار بر الاغ از نزدیکی شهر عبور میکردند که ماموران حاکم او را دستگیر و به شهر می آورند.
اهالی شهر و ماموران، درویش و همراهانش را آزار میدادند. و مجبور به انجام کارهای سخت و طاقت فرسا میکردند، تا جاییکه دُم الاغ، تنها سرمایه ی درویش از جا کنده میشود و زن باردارش فرزند خود را از دست میدهد.
درویش، خسته از ظلم اهالی و ماموران نزد حاکم رفته و خواستار عدالت میشود اما حاکم او را مورد تمسخر قرار میدهد و بیرون می اندازد. درویش آزرده خاطر و دلشکسته بالای کوهی در شرق شهر میرود و شروع به راز و نیاز میکند. او حاکم و ماموران و اهالی را نفرین میکند و میگوید: “سرم را از سجده بر نمیدارم تا شهر را با آب یکسان نکنی و این قوم ظالم را نابود نکنی! ” چنین میشود که دریاچه پدید می آید و شهر، اهالی و حاکم ستمگرش ناپدید می گردند.
به هاطر همین روایت است که زریوار را به عنوان دریاچه ای میشناسند که دادخواهی کرد!
افسانه گنج پنهان:
به روایت مردم محلی، زریوار در حقیقت از گنجی افسانه ای محافظت میکند. گفته میشود که در کف این دریاچه گنجینه ای هنگفت مدفون شده است که تا به امروز کسی موفق به یافتنش نگشته است.
طبق این روایت، وجه تسمیه ی دَریاچه نیز از زر می آید که به همین گنج پنهان شده اشاره دارد.
گردآوری:مرسده رنجبر
