انیمه سینمایی Look Back (به گذشته نگاه کن)، فیلم پیچیده‌ای نیست اما در طول زمان کمتر از یک ساعتش به یکی از بهترینانیمه‌های سال ۲۰۲۴ تبدیل می‌شود.
مانگای وان شات Look Back یکی از همین آثار فوجیموتو است که حالا با اقتباس در قالب یک انیمه‌ی سینمایی به تجربه‌ای کم‌نظیرتبدیل شده و آن‌را به صدر لیست بهترین انیمه‌های سینمایی سال ۲۰۲۴ کشانده است. داستان Look Back در نمای کلی بر پایه‌یسختی‌ها و شرایطی استوار است که در مسیر تولید یک مانگا برای هنرمندان این حوزه وجود دارد. ضمن اینکه اگر با پیش‌زمینه‌یچینسامن به سراغ این فیلم بروید با اثری محجوب‌تر با دغدغه‌های متصل به دنیای واقعی پیرامون انیمه و مانگا روبه‌رو می‌شوید که بههیچ وجه نباید از کنار جزئیات تزریق شده در روایت هدفمند آن غافل شد.
انیمه با چرخش و فرود دوربین از آسمان به سمت یکی از بی‌شمار خانه‌ی شبیه‌به هم آغاز می‌شود. درواقع این شروع را می‌توان این‌طوردرنظر گرفت که Look Back نگاهی به یکی از بی‌شمار داستانِ مشابه حول دنیای مانگا و انیمه است. وقتی با حرکت دوربین به مانگایچهارپنلی روی میز فوجینو، دختر نوجوان داستان، می‌رسیم و درادامه، تغییرِ قالب آن‌را که به‌شکل یک انیمه‌ی آماتوری هم نمایش دادهمی‌شود می‌بینیم، انیمه ضمن ادای دین به تکامل سازمان‌یافته‌ی خود، مهم‌ترین سوخت محرک داستانش را هم معرفی می‌کند.
در داستانی که درباره همکاری دو نوجوان در تولید مانگا هستیم این برآیند مشترک فوجیموتو و اوشیاما یکی از تطابق‌های قابل‌توجه اثرحاضر است. از طرفی فوجیموتو شخصیت‌های اصلی داستانش را فوجینو و کیوموتو نام‌گذاری کرده است که ترکیب آن‌ها به اسم خودفوجیموتو تبدیل می‌شود. به‌هرحال یک مانگاکا به‌واسطه‌ی زمینه‌ی فعالیتش درونیات مختلفی را از سر می‌گذراند و شاید این برایفوجیموتو یعنی هر کدام از شخصیت‌های داستانش بازتاب بخشی از روحیه‌ی او هستند.
در داستان انیمه Look Back، فوجینو استعدادی است که برای روزنامه‌ی مدرسه مانگا طراحی می‌کند و اعتمادبه‌نفس زیادی هم در کارخود دارد. تا اینکه یک روز رقیب دیگری در ستون مانگای روزنامه پیدا می‌کند، دختر دیگری که البته به‌خاطر فرار از اجتماع هیچ‌گاه بهمدرسه نمی‌آید.
فوجینو با دیدن اولین طرح کیوموتو در روزنامه‌ی مدرسه، که سطح کیفی درخشانی را در طراحی محیط نشان می‌دهد، به یک رقابتجنون‌آمیز برای بهتر شدن کارش می‌پردازد. یک سال تمرین بدون‌وقفه برای فوجینو به بهای فدا کردن تفریح و اوقات فراغتش تماممی‌شود. درواقع تمام تلاش یک طراح مانگا برای بهتر شدن کیفیت کارش همیشه با مقایسه‌ها، شکست‌ها و ناامیدی‌های زیادی همراهاست. وقتی فوجینو بعداز یک‌سال تلاش مستمر حاصل کارش را دوباره با طراحی کیوموتو مقایسه می‌کند در اوج ناامیدی شکست راقبول می‌کند و دست از طراحی برمی‌دارد. به‌لطف خروجی انیمه این شکست برای فوجینو بسیار باورپذیرتر و عمیق‌تر دیده می‌شود.
بعداز اینکه مقدمه‌چینی لازم برای اوج گرفتن انیمه در اولین دیدار مستقیم فوجینو و کیوموتو شکل می‌گیرد و فوجینو مجبور می‌شود مدرکفارغ‌التحصیلی کیوموتو را به او برساند. قاب‌بندی حضور فوجینو در پشت در خانه‌ی کیوموتو هنوز نگاه بالا به پایین فوجینو را یادآوریمی‌کند. انتهای راهروی مملو از دفترهای طراحی به در بسته‌ی اتاق کیوموتو منتهی می‌شود تا شکست او را بیشتر متذکر شود. اما چیزیکه باید این تقابل را به یک تیم برنده تبدیل کند چیزی جر همان مانگای چهارسلولی نیست.
برخورد ستایش‌آمیز کیوموتو در اولین دیدار باعث می‌شود فوجینو بعداز یک «رژه‌ی فلزی» با اشتیاق زنده شده‌ای به سمت هنر بازگردد. دوستی بین فوجینو و کیوموتو و همکاری دوجانبه‌ای که با عنوان کیوفوجینو شکل می‌گیرد به پیشرفت هر دو منجر می‌شود. تیم کیوفوجینوتا هفده‌سالگی هفت مانگای وان‌شات تولید می‌کند و برنده‌ی جایزه هم می‌شود. اما حتی اگر هدف اصلی داستان نشان دادن شرایط وسختی‌های خلق و موفقیت مانگا باشد، داستان Look Back از دل درامی حساب‌شده به آن می‌پردازد.
نمایش همراهی تا جدایی تدریجی این دو دوست از گرفتن دست و کشیده شدن توسط فوجینو تا رها شدن بندهای انگشتان دست کیوموتوباعث می‌شود تا فرا رسیدن لحظه‌ی جدایی در کمترین فرصت به بیشترین اثربخشی تبدیل شود. کیوموتو به دانشکده هنر می‌رود و فوجینوطراحی مانگای خود را با همکاران دیگری دنبال می‌کند. همان‌طور که در سکانس جدایی کیوموتو و فوجینو درختی خزان‌کرده نشان ازاتمام یک دوستی شیرین دارد و شاید حتی پرواز دسته‌ای پرنده در بالای درخت به‌شکل V نشان از پیروزی و کامیابی برای هر دو دارد.
این بخش داستان با اشاره به اتفاق دردناکی است که در سال ۲۰۱۹ در استودیوی کیوتو انیمیشن رخ داد و طی آن یک دیوانه با انگیزه‌یانتقام به‌خاطر سرقت ادبی از کارهایش استودیو را به به آتش کشید و ۳۶ کشته و ۳۴ مجروح برجای گذاشت. زخمی که بعداز جنگجهانی دوم مرگبارترین حادثه‌ی کشتار جمعی در ژاپن به‌شمار می‌رود و داغ آن از تاریخ انیمه و ذهن فعالان آن پاک نخواهد شد. درانیمه Look Back هم فوجینو در جریان خبری قرار می‌گیرد که به قتل دانشجوهای رشته هنر توسط فردی که از سرقت هنری آثارشخشمگین بوده اشاره می‌کند.
خیلی زود معلوم می‌شود که کیوموتو هم یکی از قربانیان این حادثه‌ی تلخ است. ضربه‌ی احساسیفوجیموتو در داستانش علاوه‌براینکه رابطه‌ی دوستی داستان را دراماتیک‌تر می‌کند تلنگری به واقعه‌ی تلخ کیوتو که بخشی از سختی مسیرهنرمندان این حوزه هنری است می‌زند. احتمالا شباهت اسم کیوموتو به کیوتو هم به‌نوعی از انتخاب آگاهانه‌ی فوجیموتو برای نوعشخصیت‌پردازی او برآمده است. کیوموتو نمادی از گوشه‌نشینی استعدادهایی است که در هنر طراحی مانگا غرق شده‌اند. در سمتدیگر،کاراکتر فوجینو هم نماینده‌ی تلاشی است که به خروش و موفقیت ایمان دارد و زمان زیادی از عمر خود را صرف این کار می‌کند.
اما فوجیموتو برای فراتر رفتن سطح داستانش دوباره به نقش‌آفرینی مانگای یونکوما متوسل می‌شود، پس فوجینو این‌بار در راهرویمنتهی به اتاق کیوموتو دوباره با مانگای چهارپنلی کنایه‌آمیز او در ابتدای داستان مواجه می‌شود. در دل فوجینوی سوگوار سوالی مطرحاست که اگر این دعوت به بیرون آمدن کیوموتو از خانه رخ نمی داد چه می‌شد و اصولا هنر او چه فایده‌ای داشته. طبیعتا در این شرایطنوعی احساس گناه هم برای فوجینو ایجاد شده است. فوجینو مانگا را از شدت ناامیدی و غم پاره می‌کند. این‌بار تکه‌ی پنل نخست مانگااز زیر در به داخل اتاق کیوموتو می‌رود اما این‌بار این تکه مسافر زمان شده است و دقیقا به همان روزی می‌رود که فوجینو به بهانه‌یتحویل مدرک فارغ‌التحصیلی به پشت در اتاق کیوموتو رفته بود.
تدبیر فوجیموتو در این رابطه نتیجه‌ی تحسین‌برانگیزی دارد. حالا روایت داستان خط سیری را مرور می‌کند که طی آن کیوموتو از اتاقشبیرون نمی‌آید اما درادامه به‌خاطر علاقه و استعدادش باز هم به‌سمت دانشکده هنر می‌رود. طبیعتا فوجینو در این مسیر موازی به سمتتولید مانگا بازنمی‌گردد و ورزش رزمی را دنبال می‌کند. در تغییر حادثه‌ی قاتل روانی این فوجینو است که جان کیوموتو را نجات می‌دهد وکیوموتو به فوجینو توضیح می‌دهد که طراحی‌های قدیمی او در روزنامه‌ی مدرسه چقدر برای او الهام‌بخش بوده است.
این‌بار فوجینو برایبازگشت به طراحی مانگا با نشان دادن V با دست ابراز علاقه می‌کند. این ظاهر شدن نماد «V» پیروزی بعداز سکانس جدایی قبلی بهاشاره‌ی الهام‌بخش دیگری تبدیل می‌شود تا کیوموتو بعداز رسیدن به خانه روی آن یونکومای خام یک طرح سرزنده‌ی دیگر بزند که باز هماز زیر در عبور می‌کند، در زمان سفر می‌کند و به جایی که فوجینوی سوگوار پشت در نشسته می‌رود. حالا فوجینو با باز کردن در اتاق بانشانه‌های اشتیاق کیوموتو برای دنبال کردن آثارش مواجه می‌شود، نگاهی به گذشته می‌کند، پاسخش را می‌یابد و به مسیرشبازمی‌گردد.
——————————————-
اگر از این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
