معرفی فیلم ژاپنی روزهای عالی
«روزهای عالی» (Perfect Days) فیلمی ژاپنی-آلمانی، محصول سال ۲۰۲۳ به کارگردانی ویم وندرس است. کارگردانی آلمانی که از اوزو، کارگردان بزرگ و فقید ژاپنی بسیار تأثیر پذیرفته. این فیلم در هفتاد و ششمین جشنواره‌ی فیلم کن در بخش اصلی نمایش داده شد و بازیگر اصلی آن، کوجی یاکوشو، برنده‌ی جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد شد.
«روزهای عالی» همچنین در اسکار ۲۰۲۴ جزو پانزده فیلم فهرست کوتاه انتخاب شد و برای کسب اسکار با سایر فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان این فهرست رقابت کرد. در ادامه بیشتر به معرفی فیلم Perfect Days می‌پردازیم با ماه خاتون همراه باشید.
خلاصه داستان:
داستان فیلم «روزهای عالی» درباره‌ی فردی آرام و مهربان به نام هیرایاما (با بازی کوجی یاکوشو) است، فردی که متصدی نظافت سرویس‌های بهداشتی عمومی در ژاپن است و از انجام این کار لذت می‌برد. او با چیزهای کوچک زندگی خوشحال است و در اوقات فراغت خود کتاب‌های داستانی می‌خواند و به این زندگی ساده قانع است. دستیار تنبل او به شدت تحت تاثیر سادگی و تعهد او نسبت به انجام دقیق و صحیح کار خود است. روند فیلم تا نیمه به همین منوال پیش می‌رود تا اینکه سر و کله‌ی خواهرزاده‌ی پرشور و شوق هیرایاما پیدا می‌شود و اینجاست که فیلم ما را به درون زندگی هیرایاما می‌برد تا شاید بفهمیم چه چیزی زیر آن پوسته‌ی آرام و متین و قانع او پنهان شده است.
ویژگی‌های مهم فیلم Perfect days (روزهای عالی)
اینکه یک فیلمساز از آلمان به ژاپن برود و بتواند چنین فیلمی بسازد که از هر جای دنیا بتوان با آن همذات‌پنداری کرد، به نوبه خود یکی از مهمترین ویژگی‌های فیلم Perfect days (روزهای عالی) است. اما چه چیزهای دیگری می‌تواند این فیلم را تبدیل به یک اثر دوست داشتنی و قابل بحث کند؟
کم گویی و گزیده گویی:
به نظرم یکی از بارز‌ترین ویژگی‌های این فیلم کمتر گفتن اما زیاد گفتن است. چیزی که در تعریف مینی‌مالیسم می‌توانیم رد پای آن را پیدا کنیم. ویم وندرس در روزهای عالی با کوچکترین و ساده‌ترین اشیا حرفش را به خوبی می‌زند. کاراکتری که هنوز با دوربین آنالوگ عکاسی می‌کند، هنوز نوار کاست گوش می‌دهد، در توکیو پر هیاهو و پرسرعت، زندگی آرام خود را دارد. اما تنهاست. هیچکس نیست که با او همراهی کند. شاید تمام آن چیزی که می‌خواهد بگوید مثل یک هایکوی ژاپنی، ساده و آرام و در عین حال عمیق و قابل تامل است. یک هایوکی ژاپنی است که می‌گوید: زندگی تماما رنج است اما با این حال درختان گیلاس، شکوفه می‌دهند. شاید تمام چیزی که ویم وندرس می‌خواهد به ما بگوید همین است و بس.
فضاسازی جذاب:
از همان پلان اول ما با فضای بصری فیلم تا حد خوبی ارتباط برقرار می‌کنیم. چه به لحاظ رنگ فیلم که ترکیب جذابی از آبی سردی دارد و در ادامه نورهای دیگری هم به این پالت رنگی کمک می‌کند و چه به لحاظ لحن فیلم که کاملا آرام و باحوصله است. با قاب مربعی کاملا ما را با زندگی روزمره پیرمرد همراه می‌کند. دوربین و فضا سازی این فیلم بدون کوچکترین اغراق و ادا اطواری، ما را در فضای شاعرانه و مینی‌مالیسم فیلم غرق می‌نماید.
کاراکترپردازی درست:
ویم وندرس در فیلم Perfect days (روزهای عالی)، همانطور که با ساده‌ترین عناصر ما را به عمق می‌برد، در کاراکترپردازی شخصیت خود هم همین کار را می‌کند. لبخندی که هر روز صبح زود به تکان خوردن شاخه‌های درختان می‌زند، با وسواس و لذتی که کار خود را در توالت‌های مدرن توکیو انجام می‌دهد، دوربینی که از شاخه و سایه درختان عکس می‌گیرد و بعد ظاهرشان می‌کند. خواب‌های سایه و شاخه‌ها که می‌بیند. نوار کاست‌هایی که هرروز مثل یک کلکسیون با آنها عاشقانه رفتار می‌کند. گل‌هایی که در گوشه خانه پرورش می‌دهد. همه و همه ما را به ساده‌ترین شکل ممکن به کاراکتر نزدیک می‌کند. کاراکتری که حتی تا اواسط فیلم کلا دو سه دیالوگ بیشتر ندارد و شاید کلا اندازه یک صفحه هم در طول فیلم حرف نمی‌زند اما قابل فهم است. می‌شود فهمیدش و با او تا آخر همراهی کرد. و این در کار ویم وندرس واقعا معرکه‌ست.
تکرار و تکرار و تکرار:
ویم وندرس در این فیلم هیچ ابایی ندارد تا مدام از تکرار روزمره‌گی این پیرمرد بگوید. چون واقعا زندگی در دنیای مدرن همین است و بس. تکرار. این مفهوم هم مانند دیگر مفاهیم دیگر فیلم به سادگی و بدون لکنت بیان شده. ما هرروز یک کار تکراری و یکنواخت از او می‌بینیم اما هیچگاه خسته‌مان نمی‌کند. توجه به تکرار در این فیلم به قدری مهم است که اکثر فیلم را در بر گرفته.
بازیگران فیلم:
کوجی یاکوشو در نقش هیرایاما
آریسا ناکانو
تاکیو اموتو
یومی آسو
سایوری ایشیکاوا
توموکازو میورا
آئوی یامادا
مین تاناکا
در پایان
«روزهای عالی» از آن فیلم‌هایی است که هرچند وقت یک بار می‌شود از نو دیدش. با وجود همه‌ی سادگی و سکوتش و با وجود اینکه حرف‌های قلمبه‌سلمبه‌ای نمی‌زند، باید از نو دیدش و با هیرایاما و سبک زندگی‌اش و نگاهش به جهان و خرده‌آیین‌های شخصی‌اش و نحوه‌ی پیوندش با زندگی، از نو بیعت کرد. از آنجایی که زندگی امروزی و ارزش‌های جهان نو زور زیادی دارند و هر چیزی را که مشابه آنها نباشد برنمی‌تابند و با قدرت تلاش می‌کنند همه‌ی ما را شکل خود کنند، باید هر بار این فیلم را از نو دید و هر بار از نو از هیرایاما چگونه زندگی کردن را آموخت.
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
