لذتی از جنس رازقی
زندگی، فهم نفهمیدن هاست
مادر بزرگم عشقی از جنس گل‌وگیاه داشت؛ با تولد جوانه‌ای می‌شکفت و با عطررازقی کوچکی، دوباره عروس زیبایی می شد.
کاش این رسم عاشقی را از او به ارث برده باشم.
قدیم‌ها بیشتر خانه‌ها حیاط داشت؛ مادربزرگم همیشه دوتا گلدان یاس رازقی بزرگ، جلوی درحیاط می‌گذاشت. رسم خاصی هم برای خوش‌آمدگویی به میهمان داشت؛ هرمیهمانی که وارد می‌شد؛ چند تا گل یاس می‌کند و کف دست میهمان می‌ریخت. برایش لذت خاصی داشت؛ وقتی این کار را می‌کرد چشمانش می درخشید.
بعضی وقت‌ها هم که من و بچه‌های فامیل خانه‌اش بودیم با آن‌ها برایمان گردنبند و تاج درست می‌کرد و می‌گفت:
«عروس خوشگلی شدید حالا برید بازی کنید!»
و ما با بوی آن یاس‌ها مست می‌شدیم و فرومی‌رفتیم در رویای عروسی و شاهزاده سوار بر اسب سفید.
بعدها که دیگرما بزرگ شده‌بودیم؛ یاس‌ها را در نعلبکی می‌ریخت و می‌گذاشت بغل استکان چای.
خوب می دانست چگونه شادی را در هر ذره ای پیدا کند.
بچه‌ها کم‌کم ازدواج کردند و رفتند خارج؛ مادربزرگم تنها شد.
خانه بزرگ بدون ظهر جمعه‌های شلوغ و سروصدای بچه‌ها، جیغ و داد و دعوا سر ته دیگ، برایش تنگ شد و قصد آپارتمان نشینی کرد.
روز اسباب‌کشی، من کنارش بودم. دیدم همه‌اش به کارگرها سفارش گلدان یاس را می‌کند؛ که مواظب باشند شاخه هایش نشکند؛ بعد رو کرد به من و گفت: «خونه شمالیه و یک حیاط بزرگ داره می‌خوام گلدان‌ها را بذارم جلوی در ورودی ساختمان» جالب است هنوز یاسهای رازقی می توانند مادربزرگ هفتاد ساله ام را عاشق کنند.
هشت‌سال است که مادربزرگم زندگی آسمانی‌اش را آغازکرده‌است؛ هربار که از جلوی آن خانه می‌گذرم؛ می‌بینم گلدان یاس رازقی همان‌طور سفید، پاک، زیبا و خوش‌بو به من چشمک می‌زند؛ و خاطرات زیبایی را که با مادربزرگم داشتم برایم تداعی می‌کند.
و من هم به نیت آن لحظات قشنگ و پاکی که مادربزرگم با گل یاس رازقی برایمان خلق کرده بود،
سالهاست که یک گلدان خریده‌ام، و مشق عاشقی می کنم.
نویسنده: پریسا مشکین پوش
_____________________________________________
مجموعه “قبل و بعد”، اقدامی جدید در سایت ماه خاتون
نخستین گامهایم در راه نوشتن؛ با دست خالی و ذهنی شلوغ، درمسیری پرپیچ و خم، با ره توشه ذوق و شوق، برداشته شد. این مجموعه نوشته‌ها با عنوان “دل نوشته“، ره آورد من ازین سفر طولانی است. آزمون و خطاها، دوره‌ها، کلاس‌ها، و مطالعاتم در زمینه نوشتن، را اینجا و دراین صفحه برایتان به ارمغان آورده‌ام.
لازم به توضیح نیست که مهمترین و دشوارترین مهارت زبانی، “نوشتن” است
و ما از طریق نوشته‌هایمان، ناشناخته‌های اندیشه‌مان را کشف می‌کنیم.
نکته
این مجموعه نوشته ها قبلا در سایت «بیشتر از یک» بارگذاری شده است و آلان با تغییراتی مجدد با هدف مقایسه و دانش افزایی باز نشر شده است.
همچنین نکات آموزشی و کاربردی درباره نوشتن را، که درقالب متن‌های کوتاه و دوره‌ای، به زبان ماه خاتونی و با هدف تشویق و ایجاد انگیزه برای پرمایه‌نویسی،
در بخش “نوشتن برای نوشتن” بخوانید
تصویر سازی: صبا طاهری
اگر به بخش دل نوشته علاقمند هستید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
