جشن های ایران باستان تنوع بسیار زیادی دارند و در طول سال بهانهای برای گرد هم آوردن مردم و انجام یک فعالیت اجتماعی همراه باشادی و شور بودند. جالب است بدانید گاهی جشنها مقدمهی جشن دیگری بودند تا شکوه و بزرگی آن را تثبیت کنند. یکی از اینجشنهای پیش در آمد، جشن نوسره است. در ادامه همراه مجله ماه خاتون باشید تا با تاریخ جشن نوسره آشنا شویم.
جشن نوسره چیست؟
جشن نوسره نیز یکی از همین جشنهاست که در زمستان، آتشش روشن و بازارش داغ میشود. در تاریخ آمده است که ایرانیان خدایاحد و واحد را میپرستیدند و اعتقاد داشتند که وجود خدا از دو عنصر متضاد تشکیل شده است. تاریکی و روشنایی، بدی و خوبی،ثواب و گناه، خیر و شر عناصر متضادی هستند که همیشه روبروی هم قرار میگیرند و با هم در کشمکش هستند.
ایرانیان باستان معتقد بودند برای دور کردن اهریمن باید از عناصر طبیعی مانند آتش و آب استفاده کنند تا اهریمن از زندگی آنها دورشود، شاید در چین نیز همین باور را با نام یین و یانگ بشناسند، به معنی آن که در بدی، خوبی وجود دارد و در خوبی، بدی وجود دارد. البته اصل تعادل بر باورهای چینی مشخصتر است تا وجود تضاد در آنها!
با این توصیفات به سراغ جشن نوسره میرویم. این جشن دقیقا در روز 35 زمستان برگزار میشده است و پیشدرآمدی برای جشن سدهدر بهمن بوده است. جشن سده در چهلمین روز زمستان و 5 روز بعد از جشن نوسره برگزار میشود. در روایتی دیگر نقل میشود کهزمستان از آبان شروع میشده است و جشن نوسره در واقع صدمین روز زمستان است.
تاریخ جشن نوسره
تاریخ جشن نوسره مصادف با 5 بهمن، روز سی و پنجم زمستان است. ۵ روز بعد از آن نیز جشن سده برگزار میشود. در واقع بزرگانو روحانیان همراه با مردم در جشن نوسره تدارکات لازم برای جشن سده را آماده میکردند و یک مراسم امتحانی و تستی برای آن جشنبزرگ میگرفتند.
آیین و رسوم جشن نوسره
در این جشن مردم در کنار هم جمع میشدند و در کوی و برزن آتش برپا میکردند و برای دوری از اهریمن لب به دعا و نیایشمیگشودند. شاید بگویید چرا مردم باید در این روز آتش روشن میکردند؟ در گذشته آریاییها از سرما و تاریکی هراس داشتند و آن رایک نماد از اهریمن میدانستند، به همین دلیل نور و گرما نماد خوبی بوده است.
در جشن نوسره آریاییها آتش روشن میکردند تا اهریمن دور شود و قدرتش کاسته شود، همچنین با خواندن دعا، خدای یگانه وفرشتهها را ستایش میکردند که این گرما و نور را به وجود آوردند و حفظ میکنند.
جشن های ایرانی چه ویژگی هایی داشتند؟
ایرانی های باستان به خدا اعتقاد داشتند و معتقد بودند که در دل خدا دو عنصر متضاد چون شک و تردید، تاریکی و روشنایی و سیاهیو سفیدی وجود دارد و به همین دلیل خود را موظف می دانستند که عناصر طبیعی را برای دفع اهریمن ستایش کنند.
آریایی ها به دلیل اعتقاداتشان جشن های متعددی برگزار می کردند و در جشن ها سعی می کردند به نوعی مقام و موقعیت عناصرطبیعی را پاس بدارند.
خواستگاه آریایی ها چون از مناطق سردسیر بود از سرما و تاریکی هراس داشتند و آن را نشان اهریمن می دانستند؛ آنها سعی میکردند با برگزاری جشن ها و آتش افروزی الهه ها و خدایانی که گرما و نور را جایگزین سرما و تاریکی می کردند به نوعی عبادت کنند.