تربیت دوگانه
نویسنده: فاطمه فرزان‌پور(رواندرمانگر)
موقعیتی که میگم رو تصور کنید:
کارتون تموم شده و اماده‌ی رفتن به خونه شدید.
در حال بیرون رفتن از ساختمون هستید که همکارتون با سر و دست شکسته و خونی وارد ساختمون میشه و میگه یه عده مسلح اون بیرون ایستادن و ازت سوال می‌کنن چپ دستی یا راست دست؟
اگه بگی چپ دست تا سر حد مرگ می‌زننت. اگه ازت پرسیدن بگو راست دستم. شما مضطرب و هراسان میشید. دارید خودتون رو اماده می‌کنید که یادتون نره وقتی بیرون رفتید بگید راست دست هستید وگرنه زخمی‌تون می‌کنن.
دارید جملات رو با خودتون تمرین می‌کنید که چند دقیقه بعد یکی دیگه از همکاراتون با همون وضعیت میاد داخل و میگه یه عده اون بیرونن و اگه بگی که راست دست هستی تا سر حد مرگ می‌زننت.
اگه ازت پرسیدن بهشون بگو چپ دستی.
در این موقعیت چکار می‌کنید؟
حتما دارید با خودتون فکر می‌کنید که حالا من چکار کنم؟ تصمیم درست چیه؟ جواب درست کدومه؟
حتما خیلی سردرگم شدید. نمی‌دونید بالاخره وقتی بیرون میرید در جواب سوال چپ دستی یا راست دستی چی باید بگید و در چه صورتی اونا شما را کتک نمی‌زنند؟
در این موقعیت شما قطعا دچار سردرگمی و اضطراب میشید. نمی‌دونید کدوم همکارتون درست گفته و تصمیم درست چیه و باید چکار کنید. این بلایی هست که تربیت متناقض و دوگانه سر بچه‌هاتون میاره. در این مثال شما چون دو تا دستورالعمل متناقض گرفتید کاملاً گیج شدید.
تربیت فرزند هم همینطوره.
اگر والدین به بچه‌ها پیام‌های متناقض بدهند بچه مضطرب و سر در گم میشه و سلامت روانش به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیره.
چون بچه‌ها سیستم شناختی و فکری پیچیده‌ای ندارن و نمی‌تونن قضایا رو در ذهنشون مثل بزرگسالان تجزیه و تحلیل کنند. اون‌ها به شدت تحت تاثیر پیام‌های متناقض ما قرار می‌گیرند و در طولانی مدت دچار مشکلاتی در حیطه‌ی سلامت روان میشن.
به همین دلیل مشاوران و روانشناسان همیشه تاکید می کنند که پیام‌های والدین به بچه‌ها باید مستقیم و روشن باشند و نباید براشون گیج کننده باشه.
مثلا دروغ گفتن باید همیشه کار زشتی باشه. نه اینکه وقتی به شما دروغ میگن کار بدی باشه ولی وقتی پشت تلفن به دروغ به بقیه میگن مامانم خونه نیست کار خوبی باشه.
یا وقتی شما به عنوان والد عصبانی هستید می‌تونید داد و بیداد کنید اما از بچه‌تون می‌خواید موقع عصبانیت خودش رو کنترل کنه و حق نداره داد بزنه.
بچه‌ها یاد گیرنده‌ها و تماشاگرهای فعالی هستند. اون‌ها با دیدن و مشاهده بیشتر یاد می‌گیرند تا با دستورات کلامی. اگر ازشون انتظار دارید بچه‌های خوبی باشند باید اول به عنوان والد خودتون الگوی مناسبی براش باشید.
فرزندپروری با صرفا پدر و مادر شدن خیلی فرق داره. فرزند پروری یه علمه که شما باید اون رو یاد بگیرید.
پیشنهاد می‌کنم اگر فرزند کودک یا نوجوان دارید یا در فکر داشتن بچه در آینده هستید حتما از یک مشاور یا روانشناس کمک بگیرید.
گذروندن دوره‌های فرزند پروری می‌تونه بهترین کمک برای والد خوب کافی بودن باشه. شما می‌تونید با کذروندن چند دوره فرزندپروری به حفظ و ارتقای سلامت روان بچه‌هاتون کمک بزرگی بکنید.
نویسنده: فاطمه فرزان‌پور رواندرمانگر
آدرس اینستاگرام: psychology.pulse@
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
