معرفی سریال افعی تهران
افعی تهران مجموعه نمایش خانگی ایرانی محصول سال ۱۴۰۲ به کارگردانی سامان مقدم است. این سریال به نویسندگی پیمان معادی و اولین تجربه بازیگری او در شبکه نمایش خانگی است. پیمان معادی و سحر دولتشاهی و آزاده صمدی از بازیگران این مجموعه هستند.
در دوره و زمانه‌ای که آثار نمایش خانگی محبوبیت قابل توجهی را رقم زده‌اند، سریال جدیدی تحت عنوان افعی تهران با نقش آفرینی پیمان معادی توجهات را به سمت خود معطوف کرده است. این سریال با عینکی روانشناسانه به اثرات رنج‌های کودکی بر زندگی بزرگسالی می‌پردازد. تماشای این اثر به افراد بالای ۱۵ سال توصیه می‌شود. در ادامه با ماه خاتون همراه شوید تا به معرفی این سریال جذاب بپردازیم.
داستان اثر:
آرمان بیانی که یک منتقد و کارگردان است، تصمیم گرفته تا بعد از سال‌ها سخت‌گیری به خود، اولین فیلم‌اش را بسازد. او به سراغ یک پرونده جنایی و پرحاشیه به نام افعی تهران رفته است. افعی تهران داستان یک قاتل زنجیره‌ای‌ست که قربانیان‌اش، کسانی هستند که سابقه کودک‌آزاری در پرونده دارند. ساختن فیلم افعی تهران، برای آرمان، دردسرهای زیادی به همراه دارد؛ تهیه‌کننده شروط غیرحرفه‌ای برای سرمایه‌گذاری دارد و ممیزی‌ها، رمق او را گرفته است.
به علاوه اینکه او در زندگی شخصی‌اش هم با چالش‌هایی روبه‌روست؛ پسر خردسال‌اش بعد از مدت‌ها، آمده تا زمانی را کنار او سپری کند و فضای پدر و پسری آرمان پس از سال‌ها، با تلاطم‌هایی روبه‌رو شده است. در طول سریال، روند ارتباط آرمان و بابک بهبود می‌یابد و آرمان می‌تواند با کودکی آسیب دیده خود کنار آمده و مهربان‌تر باشد. در پایان نیز تراپیست آرمان، با بررسی پرونده مادر او، در می‌یابد که افعی تهران خود آرمان بیانی‌ست ولی از آن‌جایی که تروماهای او را دیده و شناخته، به او حق می‌دهد و آرمان را به پلیس‌ها لو نمی‌دهد.
پیام‌های سریال
آسیب‌های دوران کودکی در سریال «افعی تهران»:
آرمان بیانی، کاراکتر اصلی سریال، یک شخصیت فرهنگی است که پس از سال‌ها نویسندگی و نقد، میخواهد فیلم اولش را بسازد. اما ذهن و روح او پر از آسیب یا همان تروماهایی است که در کودکی به او وارد شده. «افعی تهران» در اولین قدم آرمان را در مقابل یک مشاور قرار داده تا مخاطب را به این باور برساند که هر شخصی در هر سن و سال و موقعیتی احتیاج دارد برای رفع مشکلات روحی خود به مشاور یا در اصطلاح امروزی تراپیست مراجعه کند. در کنار اتاق مشاوره، بیننده همراه با ذهن آرمان، با فلاش‌بک‌ها مدام به گذشته او می‌رود تا با آسیب‌هایی که او در دوران کودکی متحمل شده، روبرو شود.
نقد سیستم آموزشی در «افعی تهران»:
یکی از مسایلی که به صورت مستقیم در سریال «افعی تهران» به آن پرداخته شده، نقد سیستم آموزشی در ایران است. تا اینجا، این مجموعه روش‌های مواجهه با بچه‌های طلاق، روش‌های نادرست تربیتی، مبالغ بالای خدمات آموزشی و تنبیه موجود در مدارس قدیم را به چالش کشیده و آنها را آسیب‌زننده به کودکان می‌داند. اما یکی از مسایلی که به صورت مستقیم و بی‌پرده در «افعی تهران» به آن پرداخته شد، تنبیه بدنی کودکان در سیستم آموزشی قدیم است که البته هنوز هم در برخی از مدارس دیده می‌شود.
تذکرات آموزشی:
پیمان معادی در زندگی واقعی خود دو فرزند دارد و به احتمال زیاد مسایل تربیتی و مسیر آموزش و فرزندپروری را در حد و اندازه یک پدر طی کرده. به همین دلیل او در فیلمنامه‌ای که نوشته علاوه بر پرداختن به زخم‌های کودکی و مشکلات روحی که بر سر راه کودکان است، به صورت مستقیم و غیرمستقیم در حال بیان نکات آموزشی است. آرمان بیانی تحت نظارت پدر حمایتگر بزرگ نشده، اما پیمان معادی داستان آرمان را نوشته و نکات حمایتگری را در قصه‌اش از طریق شخصیت اصلیش به مخاطب گوشزد می‌کند. نکاتی مثل معذرت‌خواهی از فرزند، بها دادن به ذوق او، دفاع از فرزند در برابر دیگران، همراه شیطنت فرزند بودن و…. که مواجهه با این نکات هم برای مخاطب گاهی گیج کننده است.
سازندگان «افعی تهران» آشکارا بر این باورند که:
برای حل مشکلات روانی جامعه باید بتوانیم تصویری واقعی و نه لزوماً و مطلقاً سیاه را از آنها در سینما و تلویزیون نشان دهیم. «افعی تهران» طرف تمام کودکان آسیب‌دیده از سیستم آموزشی و تربیتی سراسر خطا و غیرانسانی‌ای می‌ایستد که می‌تواند از کودکی معصوم می‌تواند یک عقده‌ای یک جانی بسازد. یک شکست‌خورده در تمام ابعاد زندگی با وجود تمام کتاب‌های خوانده و سوادهای کسب‌کرده. این سیستم آموزشی تقدس نمی‌خواهد. «افعی تهران» میخواهد هشدار دهد که چطور اجتماع بدون آگاهی و روان‌درمانی به تمام ابعاد خود آسیب می‌زند.
بازیگران سریال افعی تهران:
پیمان معادی
سحر دولتشاهی
آزاده صمدی
پژمان جمشیدی
مریلا زارعی
هومن سیدی
مهسا حجازی
بهادر مالکی
به‌آفرید غفاریان
نیلوفر کوخانی
تورج اصلانی
امیراحمد قزوینی
در پایان:
باید گفت سریال افعی تهران شیوه متفاوت را حداقل در سریال‌های چند سال اخیر ایران پیش گرفت. شیوه‌ای که پر ریسک نیز بود چرا که میزان همراهی مخاطب با یک سریال با روایتی آرام و کم اتفاق اما شخصیت‌محور، مشخص نبود. افعی تهران ویژگی‌هایی داشت که می‌توان با ارفاق از کاستی‌های آن نیز گذشت. یک ویژگی مهم آن همین خلق شخصیت بود. شخصیت حلقه گم شده نود درصد آثار این روزهای سینمای ایران است.
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
