فکر کردن هیچ ایرادی ندارد!
وقتی از ارزش گسترش و پالایش ظرفیت توجه و آگاهی برخاسته از آن، به منزله کلیدی برای تعادل فرایند فکر صحبت می‌کنیم، لازم است تاکید کنم فکر کردن هیچ ایرادی ندارد.
ظرفیت ما برای فکر کردن یکی از خصوصیات شگفت انگیز بشریت است.
کارهای بزرگ علمی را در نظر بیاورید؛
ریاضیات و فلسفه، همگی نتیجه شکوفا شدن فکر هستند. شعر و شاعری، ادبیات موسیقی و کارهای دیگر فرهنگی و هنری از ذهن بشر می‌آیند، ولی بیشتر آنها از جایی می‌آیند که خارج از ظرفیت فکر ماست.
اما زمانی که فکر کردن در حیطه عظیم تر آگاهی، جای نگرفته و مورد آزمون واقع نشود می‌تواند به دیوانگی منجر شود. در این صورت همراه شدن فکرمان با حالات هیجانی دردسر آفرین و نامناسب می‌تواند افکار ما را به منبعی برای رنجی بزرگ برای خودمان، دیگران و کل دنیا تبدیل کند.
با افکارمان دوستانه رفتار کنیم!
به عنوان یک شروع کننده راه، بسیار مهم است بدانید از ابتدای مراقبه با افکارتان دوست شوید. و صرف نظر از اینکه چه چیزی در ذهن‌تان اتفاق می‌افتد، با ملایمت از آن افکار آگاه باشید. بنا نیست ذهن خود را خاموش کنید یا به هر شیوه ای تغییری در آن ایجاد کنید.
پیشنهاد مراقبه این نیست که اگر فکر نکنید و به سادگی همه افکار متلاطم، مشوش، ناآرام یا حتی افکار شاد و خلاقی را که ایجاد می‌شوند. سرکوب کنید. بهتر خواهد بود.
اگر سعی کنید افکارتان را سرکوب کنید فقط مسبب یک سردرد شدید شده‌اید و این تلاش، کاری نابخردانه و حماقت محض است.
درست مثل این است که سعی کنید جلوی موج دریا را بگیرید. این طبیعت اقیانوس است که سطح آبش دچار تغییرات شود و در نتیجه شرایط جوی هم عوض شود. گه‌گاه زمانی که بادی نمی وزد سطح اقیانوس شبیه آینه می‌شود، کاملا صاف و آرام. اما اقیانوس معمولا کم و بیش دارای موج است و در میان یک طوفان بارانی یا گردباد، سطح آب به طرز وحشیانه ای متلاطم می شود. حتی دیگر شبیه سطح دریا نیست و حالا حتی اگر در میان وحشیانه ترین تلاطم به اندازه ۱۰ تا ۱۵ متر زیر سطح آب بروید، هیچ اثری از تلاطم امواج نمی بینید و آنجا تنها یک حرکت موجی ملایم وجود دارد.
ذهن نیز این گونه است؛ در سطح می‌تواند بینهایت ناپایدار باشد و دائما با تغییر «شرایط آب و هوای» زندگی‌مان و تغییر هیجانات مان، خلق و خویمان، تجارب مان و همه چیز، تغییر کند.
ممکن است احساس کنیم قربانی افکارمان شده ایم یا اینکه عاجز مان کرده‌اند. زمانی که افکارمان موج‌های پرهیاهوی روی سطح آب هستند، به آسانی می‌توانیم آنها را با حقیقت اشتباه بگیریم. در حالی که از سوی دیگر، تمامیت ذهن ما ذاتا عمیق، بیکران، آرام و در سکوت است. درست مثل عمق اقیانوس.
_______
- منبع:سری دوم از کتاب ذهن آگاهی
- نویسنده: جان کابات زین
- ترجمه: سید پیمان رحیمی نژاد
- غزاله گلشنی
______________
اگر به بخش فرهنگ و هنر علاقه مندید، از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید:
