از خود انتقادگری تا شفقت ورزی
شفقت ورزی
وقتی نسبت به خود احساس شفقت می کنید خود را درک کرده و می پذیرید، اگر اشتباهی بکنید خود را می بخشید و انتظارات معقولی از خود دارید.
یکی از ویژگی‌های بارز افراد کمالگرا سرزنشگری و خود انتقادگری است.
آنها شفقت ورزی به خود را عجیب، خودخواهانه و مبهم می‌دانند و دائما به خودشان سخت می‌گیرند.
🔺 راهکارهایی برای تبدیل خودانتقادگری به شفقت ورزی:
– گفتگوی درونی
گفتگوی محبت آمیز با خود نوعی از شفقت ورزی است که پادزهر طبیعی برای خود انتقادگری است. با دلسوزی و شفقت با خود صحبت کنید.
– تمرین بخشش خویشتن
کمالگرایان بطور مداوم نسبت به عملکرد و رفتارشان ناامید می‌شوند و تمایل دارند به اشتباهات خود بچسبند و خود را سرزنش کنند.بخشش راهی برای دلسوزی نسبت به خود و پذیرفتن اشتباهات است.
– بر روی نقاط قوت خود تمرکز کنید.
کمال گرایان از اشتباهات و کاستی های خود آگاهتر از نقاط قوت خود هستند. آنها نقاط ضعف را بزرگ‌تر و نقاط قوت را کوچکتر ارزیابی می‌کنند، برای شناسایی نقاط قوت خود تلاش کنید و‌آنها را فهرست و ثبت کنید و آنها را با خود مرور کنید.
– جملات خود انتقادگری خود را به چالش بکشید.
مراقب کلماتی مانند همیشه، هرگز و باید باشید، این کلمات اغلب نشان می‌دهندانتقاد وجود دارد.
– تعریف و‌تمجید دیگران را بپذیرید.
تعریف کردن از خود و پذیرفتن آن از سوی دیگران راه دیگری برای عشق ورزیدن به خود است.
پیشنهاد راهکارهایی برای بهبود فردی در زندگی
گاهی بخش های مختلف زندگی از هم می پاشد و مجبور می شویم تکه های ازهم گسیخته را دوباره در کنار هم قرار دهیم. وقتی زندگی آسیب می بیند ،می خواهیم آن را به حالت قبل برگردانیم. در چنین شرایطی اغلب به دنبال مداوا هستیم، مداوا یعنی ریشه کن کردن مشکل به گونه ای که دیگر وجود نداشته باشد. اگر به طور قطعی نتوانیم مشکلمان را مداوا کنیم، شاید بتوانیم “بهبودی” حاصل شویم.
مداوا و بهبودی باهم متفاوت اند. بِهبودی یا التیام یافتن، یک امر کلی است و اساساََ یک فرایند روان شناختی و معنوی است. بهبودی زمانی رخ می دهد که واقعیت موجود را بپذیریم و زندگی را با تمام ظرفیتش تجربه کنیم.
بهبودی در چهار قلمرو اتفاق می افتد:
قلمرو جسمانی: ما معمولا به این سطح بیشتر توجه میکنیم. در جست و جوی وضعیت مناسب جسمانی و سلامت بدنی هستیم.
قلمرو هیجانی: در این سطح “بهبودی” توانایی پذیرش تمامی احساسات بدون قضاوت و پیش داوری، بیان و بروز دادن صریح و روشن آن ها به دیگران است.
قلمرو روانی: “بهبودی” به تفکر ما اشاره می کند. “بهبودی روانی” اصلاح نگرش ها( طرز تلقی) ، باورها و ارزش های ماست. به معنای چشم انداز درست و مناسب داشتن به هنگام تجربه ی زندگی.
بهبودی روانی، توجه ی شما را به لحظه ی کنونی و حال متمرکز می کند و خرد مورد نیاز زندگی روزمره را برایتان فراهم می کند.
” بِهبودی معنوی” : درک عمیقی از “معنا” و “هدف” را به ارمغان می آورد. بهبودی معنوی احساس پیوند را با هرآنچه وجود دارد فراهم می کند. تو را با آن چه که از تو بزرگ تر است _ به قدرت برتر_ وصل می کند. این بهبودی به تو کمک می کند که از زیبایی کوتاه ترین لحظه زندگی قدردانی کنی.
” ما نیاز داریم هر روز برای بهبودی کار کنیم”
امروز برای سلامت جسمت چه کار می کنی؟
هیجان های خود را چگونه رها می کنی و چه طور به بیان آزادانه ی آنها می پردازی؟
امروز ذهنت را چگونه آرام و متمرکز می کنی؟
فعالیت معنوی امروزت چیست، چگونه خود را احیا می کنی و به آن جان می بخشی؟
____________________
گردآوری: فلورا فراهاني عضو رسمي جامعه مددكاران اجتماعي بريتيش كلمبيا
وعضو رسمي جامعه روانشناسان امريكايي ايراني IAPA
عضو انجمن حمايت از قربانيان خشونت
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
