معرفی فیلم دیدنی انگل«Parasite»
فیلم Parasite «انگل»، معجون دیگرییست از ژانر‌های مختلف مثل درام، کمدی، جنایی و وحشت آن هم از کارگردانی که به خوبی بلد است ژانر‌ها را به خدمت جهان فیلمش در بیاورد.
سینمای کره جنوبی در دهه‌ها و سال‌های گذشته به‌طور دائم نشان داده که چه پتانسیل بالایی دارد و چه افراد با استعدادی در آن مشغول کار هستند. فیلم انگل دقیقا یکی از مثال‌های بارز و بسیار عالی این موضوع تلقی می‌شود.
فیلم Parasite بدون شک یکی از اتفاقات خوب سال ۲۰۱۹ بود. فیلمی که اینقدر خوب کثافت دنیای سرمایه‌داری را به تصویر کشید که درنهایت توانست جایزه اسکارِ بهترین فیلم سال را به خودش اختصاص دهد.
خلاصه داستان:
فیلم سینمایی دلهره آور انگل یا Parasite راجع به خانواده‌ای فقیر است که همگی آن‌ها بیکار هستند. این خانواده ۴ نفره با تا کردن جعبه‌های پیتزا سعی دارند تا امورات خود را بگذرانند. یکی از دوستان پسر خانواده کی وو برای تحصیل به خارج از کشور می‌خواهد برود و به کی وو پیشنهاد می‌کند که شغل او را به عنوان معلم زبان انگلیسی بگیرد. کی وو باید به دختر یک خانواده ثروتمند تدریس خصوصی کند. کم کم کی وو با حقه و کلک کاری می‌کند که کل خانواده‌اش به این خانه راه یابند و در شغل‌های مختلف (معلم هنر، راننده و خدمتکار) مشغول به کار شوند.
البته به مرور همه چیز خیلی پیچیده می‌شود و این خانواده در مسیری بدون بازگشت قرار می‌گیرند. درواقع می‌توان گفت که فیلم انگل همانطور که از نامش پیداست، داستان آدم‌هایی بدون تخصص است که از سادگی و ثروت بقیه تغذیه می‌کنند.
جوایز و افتخارات فیلم:
فیلم Parasite یکی از آثار تاریخ ساز سینمای کره است. فیلم پاراسایت در جشنواره فیلم کن به عنوان اولین فیلم کره‌ای، جایزه نخل طلا و همچنین بهترین کارگردانی را گرفت. همچنین این فیلم در جشنواره فیلم سیدنی جایزه بهترین فیلم را گرفت و در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو مقام سوم فیلم‌های انتخاب مردمی را به دست آورد.
فروش فیلم انگل:
فیلم Parasite با بودجه ۱۱ میلیون دلاری ساخته شده و در سرتاسر جهان حدود ۱۳۷ میلیون دلار فروش داشته است. این فیلم در اندونزی تبدیل به پرفروش‌ترین فیلم کره‌ای با ۵۰۰ هزار بیننده شده است.
خوب است بدانید:
بونگ جو هو، کارگردان فیلم همیشه رویکردی همه‌گرا داشته است؛ هم می‌خواهد فیلم‌هایش برای کارشناس‌ها اهمیت داشته باشد و هم برای مخاطب عادی، مکاشفه‌ای جدید باشد. در «انگل» به این رویکرد هم‌چنان وفادار مانده و با داستان پُرکشش، توجه را به سوی دسته‌بندی دنیای جدید کشانده است؛ جایی که تضاد دو طبقه، نه فقط در حد نشانه‌های دیداری بلکه در حد نشانه‌های ارتباطی و ادراکی هم است.
باید محتاطانه گفت؛ «انگل» چیز جدیدی برای سینما در بر ندارد اما از تمامی تمهیدات پیشین، خصوصاً در داستان‌گویی، آن‌چنان پخته استفاده کرده است که جای هیچ حرف و حدیثی را نمی‌گذارد. از این روی اثر مهمی است؛ یک داستان دقیق و بادغدغه که نه پُرگویی می‌کند و نه شعار می‌دهد. استفاده از عناصر تصویری در دستور کارش قرار دارد و قضاوت را به عهده تماشاگر می‌سپرد.
کلام آخر
انگل از آن دست فیلم‌هایی است که هر چند سال یک بار ساخته می‌شود. فیلمی که همه چیز در آن به قاعده و اندازه استفاده شده است. تماشای این فیلم برای طیف گسترده‌ی مخاطبان در هر گروه سنی و با هر سلیقه‌ای پیشنهاد می‌شود.
اگر به بخش سینما علاقمند هستید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
گردآوری: صبا طاهری
