داشتن تخت پرستیژ می آورد!
بسیار پیش آمده است که وقتی به نمایشگاه مبلمان و دکوراسیون داخلی می رویم، افرادی را می بینیم که هنگام خرید سِت مبلمان،علاوه بر این که بارها روی آن می نشینند و خود را به چپ و راست سُر می دهند تا راحتی آن را ارزیابی کنند، گه گاه چند متری از آن فاصله می گیرند و از زوایای مختلف به مبل خیره می شوند.
آنان هم از چشم خود و هم از منظر اطرافیان شان بارها به مبل نگاه می کنند تا تصوری از قضاوت دیگران به دست آورند:
این که این مبل بیانگر شأن یا پرستیژ دلخواه آنان خواهد بود یا نه؟
این مبل همان پیامی را که آنان در ذهن دارند به دیگران منتقل خواهد کرد یا نه؟
این روزها، به ویژه در بین شهروندان طبقهٔ متوسط شهری، چیدمان داخلی خانه اهمیت فراوانی یافته است. در جامعهٔ سنتی، چیدمان داخلی خانه از نسل های پیشین به نسل فعلی انتقال می یافت و نسل فعلی هم آن را به نسل بعدی منتقل می کرد.
اما در جامعهٔ جدید، سبک چیدمان داخلی خانه بیانگر سلیقهٔ میزبان و در نگاهی کلی تر سبک زندگی اوست. مکان ها دارای هویت اند و فضای داخلی خانه به عنوان یک مکان از این امر مستثنا نیست. درواقع افراد، از طریق سبک چیدمان وسایل خانه، به محیط خانه هویت مشخصی می بخشند. به تدریج هویت محیط خانه بیانگر هویت آن ها می شود.
به تعبیر بهتر، افراد هویت دلخواه شان را با نحوهٔ چیدن
وسایل خانه در معرض نگاه و قضاوت دیگران قرار می دهند.
مکان ها ساکت نیستند، حرف می زنند.
مکان ها هم از خود می گویند و هم از سلیقهٔ صاحبان خود. هویتِ مکان در واقع هویت آدم هاست.
علاوه بر مکان، اشیا هم حرف می زنند. با توجه به همین مسئله است که وقتی افراد در حال خرید وسایل و اثاث منزل هستند، معیارهای مختلفی را در نظر می گیرند.
این ویژگی در علم ارتباطات با اصطلاح «تماس از طریق اشیا» توصیف می شود.
برای مثال، آیا از نظر شما سبک «مبل سلطنتی پرنس مصری» با دسته و پایهٔ طلایی رنگ، لوستر سقفی طلایی، آباژور های بزرگ رو میزی، وتابلوفرش و قالی های آنتیک بیانگر سلیقهٔ خاصی هستند؟
آیا فرش کامل در اتاق و پشتی ترکمنی به همراه رو پشتی بافتنی بیانگر سلیقهٔ خاصی نیستند؟
آیا وجود چراغ های دیوار کوب، لوستر چوبی، تابلو های نقاشی مفهومی، وسایل تم چوب و قاب عکس هایی از هنرمندان مشهور جهان سلیقهٔ ویژه ای را به نمایش می گذارند؟
طراحان داخلی منزل در مورد سبک چیدمان خانه عمدتاً از واژه هایی چون سبک کلاسیک و سبک مدرن استفاده می کنند، ولی این همهٔ ماجرا نیست. افراد با چیدمان داخلی خانهٔ شان به دنبال پیام های مختلفی هستند. برای مثال، انتظار دارند که سبک چیدمان خانه پیام هایی چون جلوه و شکوه، صمیمیت و سادگی، داشتن ثروت و مکنت، اصالت خانوادگی و اصیل بودن، فرهیختگی یا روشنفکر بودن میزبان را منتقل کند.
عده ای اساساً به دنبال آن هستند که حضور خود در جریان مدرنیسم جامعه را با نوع و نحوهٔ چیدمان وسایل خانه آشکار کنند. با ورود مهمان به خانه، میزبان معمولاً خط نگاه مهمان را دنبال می کند تا دریابد کدام قسمت و کدام وسیلهٔ خانه توجه او را بیشتر جلب کرده است تا در فرصت مناسب توضیحاتی درباره اش بدهد. در واقع سبک چیدمان خانه یکی از راه های کسب تمایز در جامعهٔ امروز است.
در پایان، چند پرسش در خصوص چیدمان خانه های امروزی وجود دارد:
آیا چیدمان خانه ها از الگوی فرهنگی خاصی پیروی می کنند؟
در واقع، آیا با توجه به چیدمان وسایل خانه می توان از غلبهٔ سبک زندگی غربی یا ایرانی در خانواده ها سخن گفت؟
آیا با توجه به استفادهٔ بیشتر خانواده ها از شبکه های اجتماعی جهت اطلاع از سبک های جدید چیدمان خانه، شاهد رشد چیدمان های کلیشه ای و هم شکل در خانه های ایرانی هستیم؟
آیا نوکیسه هایی که به سرعت به ثروتی بادآورده دست یافته اند. سبک مشخصی در چیدمان وسایل خانه دارند؟
آیا زنان همچنان نقشی اساسی در تعریف سبک چیدمان خانه ها بر عهده دارند.یا در این خصوص مردان هم تأثیر گذارند؟
آیا در جامعهٔ ایرانی لذت شخصی و کسب احساس خوب معیار چیدمان وسایل خانه است.یا قضاوت دیگران در درجهٔ اول اهمیت قرار دارد؟
سخن پایانی:
در یکی از تحقیقاتم دربارهٔ چیدمان وسایل خانه، به شخصی برخوردم که تخت دو نفرهٔ گرانی خریده بود.، ولی تاکنون از آن استفاده نکرده بود.
علت را جویا شدم. پاسخ این بود که آن فرد از ابتدا هم نیازی به تخت نداشت. و همچنان خوابیدن روی زمین را ترجیح می داد. در واقع، تخت را به این دلیل خریده بود که مهمانان نگویند. این خانه تخت ندارد و صاحب خانه آدمی امروزی نیست.
تخت داشتن پرستیژ می آورد!!!
منبع:
کتاب: تا طلاق نگرفتند ننوشتند
نویسنده: فردین علیخواه (جامعه شناس)
اگر به این بخش علاقمند هستید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
