جشن ميانه پاييز
«جشن ميانه پاییز» در زمره‌ی جشن هاي شش گانه در ايران باستان می‌باشد.
در گاهشمار ايراني ١٥ آبان ماه زمان برگزاري جشن ميانه پاييز است. دَر ايران باستان از اين جشن با نام هاي «اياثرم» و يا «اياثرمه» به معنای «آغاز سرما» ياد شده است.
در باور هموطنان زرتشتی مان جَشن ميانه پاييز يا«گاهنبار اياسرم» زمانی است كه پروردگار گياهان را آفريده است. جشن ميانه در ميان زرتشتيان از اهميت ويژه ای برخوردار است و اكثريت دراين مراسم آيينی شركت می كنند.
هنگام برگزاری اين جَشن در ابتدا موبد بخش هایی از اوستا را مي خواند و سپس شركت كنندگان دست های يكديگر را می‌گیرید و به نيايش می پردازند.
در اكثر مراسم های باستانی مرسوم بوده كه دست در دست يكديگر به نشانه ی هم پيمانی و هماورزی به نيايش بپردازند. اين عمل در روزگار سختی باعث اميد و دلگرمی بوده است. پايه ي اصلي اين جشن همدلی و هم پيمانی است و پس از اتمام مراسم نيايش، سفره ای گسترده می‌شود كه خوراكی های مختلفي از جمله نان روغنی، برنج، خورشت، شير، تخم مرغ و… در آن چيده شده و همه‌ی اقشار جامعه بدون در نظر گرفتن طبقه‌ی اجتماعي در كنار هم به خوردن و آشاميدن می‌پردازند.
مهمترين دستاورد اين جشن قرارگرفتن زن و مرد، پير و جوان و كودك، فقير و غني و ارباب و رعيت همه در كنار يكديگر به طور يكسان است.
با برپايي اين جَشن ايرانيان باستان خود را براي شروع فصل سرما آماده مي كردند و به پيشواز سرما می‌رفتند. در گذشته زمستان‌ها بسيار سرد و طولاني بوده است و مردم بايد به ذخيره كردن مواد غذایی برای زمستان های سخت می‌پرداختند.
برگزاري جشن های آیينی و داد و دهش و گستراندن خوان و اطعام نيازمندان از رسومات بسيار مهم در ميان ايرانيان باستان بوده است كه برخی معتقدند قدمت اين جشن ها به اوايل دوره‌ی پيشدادی، نخستين سلسله ی پادشاهان در شاهنامه و اساطير ايرانيان می رسد و بنيانگذار این جشن ها را جمشيد شاه پيشداديان می دانند.
آيين و رسومات باستانی بخشی از هويت فرهنگی و ملی ايرانيان است و برگزاری اين جشن های باستانی و اطلاع رساني در مورد اين آيين ها برای نسل جديد امری ضروری به نظر مي رسد.
گردآوری: ندا حاج رسولی
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
درود بر شما
ضمن سپاس از زنده نگهداشتن آیین اصیل ایرانیان
من بخاطر دارم در آن سالهای طلایی ما آخرین نسلی بودیم که این جشنهای را پاس می داشتیم.
یاد آن دوران بخیر