تاریخچه سیزده بدر
گردآوری: ندا حاج رسولی
سنت زیبای سیزده بدر
همانطور که پیشینه ی جشن و آیین نوروزی را در ایران باستان از زمان جمشید می دانند در رابطه باسنت سیزده بدر نیز روایاتی مرتبط با جمشید شاه پیشدادی وجود دارد
داستان بدینگونه بازگو شده است که:
«جمشید شاه چندین سال متمادی روز سیزدهم نوروز را در صحرای سبز و خرم خیمه و خرگاه بر پا می کند و بار عام میدهد و بدین ترتیب این مراسم در ایران باستان به صورت سنتی هر ساله و متدوام بر گزار می شود و ایرانیان پس از ان هر ساله روز سیزده نوروز را به به دامن طبیعت می روند و جشن می گیرند»
همچنین کتیبه هایی سومری و بابلی کشف شده اند که نشان میدهد ایین های سال نو در سومر با نام «زگموگ» و در بابل با نام «آکتیو» دوازده روز به درازا می کشیده و در روز سیزدهم جشنی در طبیعت بر پا می شده است.
بدین ترتیب برخی باستانشناسان معتقدند که می توان برای سیزده بدر سابقه ای چهار هزار ساله در نظر گرفت
در تقویم و گاهشماری ایران باستان، سیزدهمین روز از هر ماه تیر روز نام گذاری شده است.
این نام از نام ایزد باران به نام «تیشتر» بر گرفته شده است.
ایزد تیشتر، اصل و ریشه ی همه ی اب ها و سرچشمه ی باران و باروری می باشد.
و اما باور نحس بودن روز سیزده که شوربختانه یک باور اشتباه رایج میان مردم است. بهتر است به این موضوع توجه ویژه داشته باشیم که در فرهنگ ایران باستان، هیچ روزی نحس یا شوم و یا بدیمن شمرده نشده است، بلکه هر یک از روزهای هفته و ماه با نام هایی که در ارتباط با مظاهر طبیعت و یا ایزدان و امشاسپندان بوده اند نامیده شده است.
در هیچ یک از متون کهن بدست امده نشانی از نحس بودن این روز بدست نیامده است بلکه در کتاب اثار الباقیه که جدولی برای سعد و نحس بودن روزها موجود میباشد از روز سیزدهم فروردین ماه به عنوان روزی سعد یاد شده است.
سیزده بدر یکی از رسوم جالب ما ایرانیان است که در دوران اخیر آداب و رسوم خاصی به این روز اضافه شده.
به طور مثال گره زدن سبزه در این روز توسط دختران و پسران دم بخت که برخی معتقدند باعث بخت گشایی می شود.
رها کردن سبزه هایی که برای هفت سین اماده کرده اند ، در اب روان در روز سیزدهم فروردین و پختن آش و انداختن سنگریزه به پشت سر از دیگر کارهایی است که توسط مردم شهر های مختلف ایران انجام میبذیرد.
