سوارکاری(۲)
تجهیزات سوارکاری
شلوار یا جین راحتی بپوشید تا از ساییده شدن در امان باشید.
سعی کنید شلواری را انتخاب کنید که مناسب و اندازه بوده و مقداری حالت کشسانی داشته باشد.
اگر میخواهید چیزی مخصوص اسب سواری داشته باشید می‌توانید جین، شلوار چسبان یا شلوار معمولی سوارکاری تهیه کنید.
از پوشیدن شلوارهای گشاد و آویزان بپرهیزید.
شلوار را خیلی تنگ انتخاب نکنید که در نشستن یا پوشیدنش مشکل داشته باشید و حواستان باشد شلوارهای لیز هم نپوشید.
تیشرت یا پیراهن آستین بلند بسته به نوع آب و هوا بپوشید.
اگر در مسیر سوارکاری می‌کنید بهتر است لباس یا گرمکن رنگ روشن بپوشید تا قابل رویت باشید.
چکمه سواری با پاشنه ۲.۵ تا ۳.۸ سانتی‌متری انتخاب کنید.
چکمه ها بهترین انتخاب برای سوارکاری هستند. چون انگشت ها را پوشش داده و ایمنی قوزک‌پا را تضمین می‌کنند. پوشیدن چکمه پاشنه‌دار، کشش لازم را برای وقتی که پا در رکاب می‌گذارید فراهم کرده و نشستن روی زین را آسان تر می‌کند.
چکمه های جمع و جور انتخاب کنید تا درون رکاب به راحتی جا بگیرد و از پوشیدن چکمه های حجیم و بد قواره، پلاستیکی، پاشنه بلند یا صندل مانند دوری کنید.
کلاه ایمنی انتخاب کنید که اندازه سر شما باشد.
کلاه ایمنی مهمترین بخش تجهیزات سوارکاری شماست.
نوار نرمی را به عنوان معیار، دور سر خود حدود ۱.۳ سانتی متر بالای ابروها بپیچید. این معیار می‌تواند به پیدا کردن سایز مناسب کلاه شما کمک کند. بند کلاه باید زیر چانه شما محکم باشد.
وقتی خم می‌شوید کلاه باید روی سر شما ثابت بماند.
بند پشتی باعث می‌شود تا کلاه به جلو سُر نخورد و بندهای کناری کلاه باید روبروی لاله گوش قرار بگیرد. کلاه باید دارای منافذی باشد که مانع از جمع شدن حرارت زیر آن شود.
یک جفت دستکش چرمی برای بهتر دست گرفتن افسار اسب تهیه کنید.
اگر اسب تقلا کند یا افسار نمناک شود، در نبود دستکش در دست گرفتن افسار مشکل خواهد شد.
انواع سوارکاری
سوارکاری شاخه‌های متعددی دارد که به طور کلی در دو دسته قرار می‌گیرند:
۱- مسابقات اسب‌دوانی
اسب دوانی: این مسابقات از دوران قدیم در بسیاری از تمدن‌ها همچون یونان و روم باستان وجود داشته‌است.
مُسابقات یورتمه و تاخت از مسابقات رایج اسب‌دوانی هستند:
مسابقات یورتمه (سوار بر اسب یا ارابه) :
هدف نفر اول در آن رسیدن به خط پایان است، بدون این که اسب با سرعت گرفتن شروع به تاختن کند؛ تاختن اسب باعث حذف شدن سوارکار از دور مسابقه می‌شود.
مُسابقات تاخت:
در آن‌ها نیز هدف اول رسیدن به خط پایان است، اما این بار با تاخت. مسافت این مسابقات بین ۲٫۴۰۰ و ۱٫۶۰۰ متر است. نوعی دیگر از مسابقات تاخت، همراه با مانع است و اسب باید از روی آن‌ها بپرد؛ مسافت این مسابقات با توجه به نوع موانع متفاوت است.
۲- مسابقات ارابه‌رانی:
این مسابقات معمولاً دارای سه مرحله هستند:
مرحلهٔ درساژ (که در آن شیوه و جذابیت نمایش و رفتار و حرکات اسب سنجیده می‌شود.)
مرحلهٔ ماراتون (که امتحانی زمان بندی شده و از قسمت‌های مختلفی تشکیل شده‌است، معمولاً دارای موانعی طبیعی یا مصنوعی می‌باشد و در آن مهارت، توانایی جسمی و سرعت اسب سنجیده می‌شود.)
و مرحلهٔ آخر که عبارت است از حرکت در راه‌هایی که از اطراف، توسط توپ‌هایی (یا چیزهای دیگر) محدود شده‌است. گذشت وقت مجاز یا افتادن توپ باعث از دست رفتن امتیاز می‌شود.
در مرحله‌ی درساژ، کیفیت ارتباط میان سوارکار و اسب سنجیده می‌شود.
مرحله درساژ در زمین‌هایی مستطیل شکل به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر برگزار می‌شود.سوارکاران به ترتیب در زمین حاضر شده و برنامه‌های خود را اجرا می‌کنند.
این برنامه‌ها می‌توانند مشخص‌شده یا آزاد باشند، داوران بر اساس تکنیک و دقت سوارکار و همچنین اطاعت، حرکات اسب و ارتباط میان آن دو قضاوت کرده و بین صفر تا ده امتیاز می‌دهند.
انواع دیگری نیز مانند پرش با اسب، مسابقات استقامت، مسابقات وسترن، رودئو، چوگان، رشته رینینگ، رشته هانتر، رشته پل بندینگ و رشته تریل ریدینگ وجود دارند که نیاز به توضیحات مفصلی دارند.
_____
گردآوری:مرسده رنجبر
