عدس دانه پرخاصیت و مفید
عدس؛ یکی از مفیدترین انواع حبوبات می باشد و به عنوان یکی از قدیمیترین غذاهای سالم در جهان شناخته میشود.این دانه پرخاصیت، اولین بار ۸ هزار سال قبل از میلاد در خاورمیانه پرورش یافت و پس از آن به غرب صادر شد.
امروزه عدس برای تهیه عدسی یا سوپ عدس طرفداران زیادی دارد. به ویژه اینکه به همراه چند قطره آب لیمو ترش تازه میل شود.
سه نوع اصلی عدس وجود دارد:
عدس قهوه ای: این نوع عدس، دارای طعم ملایم است و در صورت پخته شدن زیاد له میشود. این نوع برای تهیه سوپ مناسب است.
عدس سبز فرانسوی یا پوی یا عدس سبز: این نوع عدس، طعم فلفل دارد و به دلیل بافت ترد آن برای سالاد و پلو مناسب است.
عدس قرمز: این عدس در غذاهای خاورمیانهای و هندی رایج است و در واقع “عدس قهوهای ماسور” خوانده میشود که پوست خارجی آنها جدا شده است. این نوع، اکثراً برای تهیه پورهها و غلظت دهنده به غذاها مورد استفاده هستند.
انواع دیگر عدس شامل عدس بلوگا، که شبیه خاویار است و گران ترین نوع عدس هستند و عدس سفید، که در واقع عدس سیاه هستند که پوست آنها جدا شده، میشود. عَدس ماکاشیادو یکی دیگر از انواع عَدس است و دارای طعم متمایز قوی و آجیلی است. آنها اغلب در غذاهای مکزیکی مصرف میشوند.
جالب است بدانید در حالی که یونانیان آن را غذای فقیران میدانستند، مصریان از آن به عنوان غذایی سلطنتی یاد میکردند.
اما از آنجایی که عدس بسیار پرخاصیت است، مردم آمریکا آن را در جنگ جهانی دوم جایگزین گوشت کردند. زیرا پروتئین بالایی دارد و با این حال گزینهای کاملا مقرون به صرفه است.
آشنایی با خواص عَدس
عَدس حاوی مواد مغذی فراوان است که همگی برای حفظ سلامت بدن مفید است. این ماده غذایی ۲۰ درصد پروتئین دارد و حاوی مقداری آهن است که البته از نوع آهن گیاهی است و حتما میدانید که آهنهای گیاهی به خوبی آهنهای حیوانی جذب بدن نمیشوند، اما به هر حال اگر عدس را با مواد غذاییای که ویتامین C یا بتاکاروتن دارند مانند گوجه فرنگی، فلفل سبز، کلم بروکلی، مرکبات و عصاره آنها ،جذب آهن را به شدت بالا میبرد.
عَدس از لحاظ پروتئین غنی است . همچنین عدس از آن دسته دانههاى خوراکى و مغذى است که خیلى زود مىپزد ، لعابدار است و در موارد ناراحتىهاى روده مفید مىباشد.
میتوان گفت عَدس فواید بسیاری دارد، به شرط آن که صحیح پخته شود تا به طور کامل هضم شده و فرد بتواند از آهن و پروتئین آن بهره کامل را ببرد.
خواص درمانی عَدس:
عَدس منبع بسیار خوبی از فیبر است.
مصرف فیبر بسیار در روز می تواند یکی از روش های عالی برای سیر کردن شکم و کاهش وزن باشد. عدس حاوی فیبر محلول و نامحلول است. این موضوع بدین معناست که این ماده با توسعه در شکم و جذب آب می تواند شما را سیر نگه دارد.
عَدس منبعی سرشار از آهن است.
یک فنجان عدس پخته حاوی بیشتر از یک سوم نیاز روزانه آهن است. غیر حیوانی به این معنی است که منبع آهن هموگلوبین خون نیست. گوشت و ماهی و جگر، حاوی آهن حیوانی هستند، در حالیکه غذاهایی مانند عدس منبع غیر حیوانی آهن هستند.
جذب آهن غیر حیوانی در مقایسه با نوع حیوانی آن برای بدن سختتر است، اما برای افرادی که گوشت را برای سلامتی یا سایر دلایل مصرف نمیکنند ارزشمند است.
سلامت سیستم گوارش
عَدس با وجود سطح بالای فیبر غذایی باید در فهرست مواد مصرفی هر فردی قرار داشته باشد. مصرف این ماده به بهبود اجابت مزاج کمک می کند. سطح بالای فیبر نامحلول در عَدس باعث جذب آب در سیستم گوارش می شود و می تواند مواد زائد را به بیرون از بدن حمل نماید. این موضوع باعث می شود عَدس یک ماده عالی برای تنظیم دستگاه گوارش باشد و از بروز یبوست، بیماری التهابی روده ، سندرم روده تحریک پذیر و حتی اسهال پیشگیری کند.
خواص عَدس برای بارداری
مصرف عَدس مخصوصاً برای خانمهایی كه در سنین باروری و دوران بارداري هستند. و در معرض كمبود آهن هستند، ايده بسيار مناسبي است. فراموش نكنيد كه كمبود آهن باعث کم خونی می شود. که برای مادر خوب نیست چون نوزاد بعد از بدنیا آمدن از شیر مادر تغذیه میکند.
فولات برای جلوگیری از معلولیتهای مادرزادی حیاتی است. شواهد نشان میدهد که اگر حداقل یک سال پیش از بارداری مصرف شود تا ۵۰ درصد شانس زایمان زودرس را کاهش میدهد.
سلامت قلب
همانطور که می دانید یک از علل اصلی مرگ و میر در دنیا بیماری های قلبی ها می باشد. که داشتن سبک زندگی ناسالم و همچنین استفاده از رژیم غذایی نامناسب سبب افزایش خطر مبتلا شدن به بیماری های قلبی می شود. از این رو، مصرف خوراکی هایی مانند عَدس که دارای مقادیر فراوانی فیبر هستند. سبب کاهش خطر مبتلا شدن به بیماری قلبی می شود.
مضرات خوردن بیش از اندازه عَدس
مصرف بیش از اندازه فیبر ممکن است سبب یبوست و نفخ شود. افرادی که مصرف فیبر خود را افزایش میدهند باید:
- برای جلوگیری از یبوست، مایعات فراوان بنوشند.
- در هر وعده مقدار کمی فیبر مصرف کنند.
- مصرف فیبر خود را به تدریج و در مدت ۱ تا ۲ ماه افزایش دهند.
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
گردآوری:صبا طاهری